کوچیکتر که بودم افکار و باور های زیادی داشتم که فکر کردن به هرکدومشون یک لبخند روی لبم میاره یک سری افکار که در کنار خنده دار بودنشون حس تازگی رو دارن و با فکرکردن بهشون میشه از بدی هایی که قلب آدما و کره ی زمین رو فراگرفته دور شد
یادمه که وقتی تو حیاط داشتم دوچرخه سواری میکردم همینطور سرم رو به بالا بود به ماه نگاه میکردم که در کل مسیر هم قدمم شده بود و با من حرکت میکرد بارها مسافت حیاط رو ازدوباره طی کردم فقط برای اینکه باوفا بودن ماه بهم ثابت بشه اینکه من هر طرفی برم اونم بره یهو خودم رو انداختم روی زمین و همینطور به ماه خیره شدم
مدت زیادی بهش خیره بودم میخواستم ببینم کسی که در تک تک قدم هام حضور داشته وقتی که ببینه من افتادم روی زمین چیکار میکنه آیا نگرانم میشه یا اونم مثل من در آغوش زمین سقوط میکنه؟
مدت زیادی به کارم ادامه دادم اما بازم هیچ اتفاقی نیفتاد و از دوباره از روی زمین بلند شدم و شروع کردم به دوچرخه سواری کردن و از دوباره به ماه خیره شدم بازم داشت دنبالم میکرد
بهش گفتم که چرا وقتی من خوردم زمین تو کاری نکردی و ایستادم گفتم تا با من دوست نشی و معذرت خواهی نکنی من حرکت نمی کنم یهو دختر عموم فاطمه اومد با دوچرخه اش و بهش راجب ماه گفتم راجب اینکه کلی باهم قدم زدیم فاطمه به چشمام خیره شدو گفت هههه اون که دوست منه نگاه کن و شروع کرد به دوچرخه سواری میگفت ببین چقدر تند تند دنبالم میکنه
من گفتم اون که ثابته و هیچ حرکتی نمی کنه بخاطر اینکه دوست تونیست و سوار دوچرخه ام شدم و شروع به حرکت کردم و گفتم ببین داره منو دنبال میکنه و کلی این بحث ها ادامه داشت
من ماه رو برای خودم میخواستم خود خودم هرچند که بازم به این فکر میکردم که اون وقتی من افتادم نگران نشده و هیچ حرفی نزده دلخور میشدم اما برای اینکه مال من باشه و از دستش ندم بازم دوجرخه سواری میکردم چون تنها راهی بود که میتونستم وجودشو همراه خودم حس کنم
چند شب بعد به این فکر کردم که شاید نگرانم شده شایدم خواسته خودشو مثل من بندازه در آغوش زمین اما من به این فکر نکرده بودم که سقوط ماه یعنی مرگ زمین
از اون موقع به بعد هیچ کینه ای نسبت به ماه نداشتم هنوزم عاشقشم مثل چکوری که تاپایان زندگیش به سمت ماه پرواز میکنه
شاید برای من و خیلی های دیگه این یه پایانی برای پایان زندگی اون باشه اما برای چکوری آغازی برای در آغوش کشیدن ماه
درباره این سایت